Drie keer anders denken over het boeien van medewerkers

De krappe arbeidsmarkt houdt menig werkgever nog steeds in de greep. Van vermoeide medewerkers tot grote uitdagingen op wervingsgebied, en het eind is nog niet in zicht. Of toch wel? Het valt mij op dat werkgevers zich massaal laten leiden door de angst dat medewerkers weggaan. Daardoor klampen ze zich krampachtig aan hen vast. Op deze manier creëren we een ongezonde gewoonte op de arbeidsmarkt waarmee we het capaciteitsprobleem al helemaal niet oplossen.

Zorg dat medewerkers werkinhoudelijk op hun plek zitten

Als ik een gesprek voer over medewerkers en het tekort aan personeel, dan komt het thema ‘binden en boeien’ vaak aan bod. Werkgevers trekken van alles uit de kast om medewerkers aan zich te binden: extra vakantiedagen, een sportschoolabonnement, een leaseauto of het betalen van de kinderopvang. En daar slaan we wat mij betreft de plank volledig mis. Binden en boeien is oké, mits het werkinhoudelijk is. En dat is nu juist vaak níet het geval. Het resultaat? Medewerkers zitten ‘vast’ aan hun baan omdat ze nergens anders zoveel kunnen verdienen, met zoveel vakantiedagen en andere extra’s. Of de medewerker werkinhoudelijk op z’n plek zit, is nog maar de vraag. Met alle gevolgen – zoals verzuim – van dien.
Focus op intrinsieke motivatie

Dat verzuim leidt opnieuw tot gaten in de personeelsplanning. Wat doe je dan als werkgever? Op zoek gaan naar nieuwe medewerkers. Dat is dweilen met de kraan open. Het is tijd dat we de kraan dichtdraaien en het verzuimprobleem oplossen. Dat doe je door goed voor medewerkers te zorgen. Geef ze meer autonomie. Stop bijvoorbeeld met het registreren van vakantiedagen en geef medewerkers de ruimte om vrij te nemen wanneer ze dat nodig hebben. Laat individuele targets en ‘uren schrijven’ los en vertrouw op de output van medewerkers. Autonomie betekent ook dat je medewerkers de ruimte geeft om waarden en talenten te onderzoeken en te laten ontdekken wat echt bij hen past, zowel in werk als privé. Dit vergroot uiteindelijk hun werkgeluk. Daardoor neemt verzuim af én het zorgt ervoor dat mensen intrinsiek gemotiveerd zijn om te blijven.
Omarm de verschillen tussen generaties

Hebben medewerkers dan allemaal dezelfde motivaties? Zeker niet. Naast dat zij verschillende interesses en doelen nastreven, zijn die verschillen ook te onderscheiden tussen generaties. Een Babyboomer is nu eenmaal geen Generatie X, en een Millennial geen Generatie Z. Om dit duidelijk te maken, quote ik graag generatie-expert Kim Jansen, die sprak op ons Anders Denken Symposium.

“Mensen uit andere generaties verschillen van mening over wat een baan voor hen betekent. Een Millennial staat heel anders in het leven dan een Pragmaat. Dit maakt dat generaties cultuurveranderaars zijn, ook op de werkvloer. De energie van de jonge generatie kan je organisatie een flinke update geven. En dat is af en toe nodig om met de tijd mee te gaan en toekomstbestendig te blijven. Dit betekent niet dat je oudere generaties weg moet stoppen in een hokje. Nee, het betekent dat je begrip hebt voor de wereld van de ander. Medewerkers onderling, maar jij ook als werkgever richting medewerkers. Dit geeft je het inzicht dat je nodig hebt om goed voor medewerkers te kunnen zorgen.”

Je kunt alle medewerkers niet over één kam scheren. Zelfs niet medewerkers van eenzelfde generatie. Iedereen staat anders in het leven en voor iedereen heeft een baan een andere betekenis. Geef medewerkers de ruimte om op zoek te gaan naar die betekenis en om hun baan zo in te richten dat het in hun leven past. Dat is wat mij betreft de basis in goed voor medewerkers zorgen.

Haal het beste uit medewerkers naar boven

Wat Kim ook aankaartte: “Hoe haal je het beste uit de mensen die je hebt?” Als je het mij vraagt, is dát waar werkgevers op moeten focussen. Zorg dat je met medewerkers in gesprek gaat. Vraag of ze het naar hun zin hebben. Wat ze nodig hebben om lekker te werken of wat ze nodig hebben om te blijven. Lekker ‘boeiend’ als een medewerker uiteindelijk naar een andere werkgever gaat, omdat hij daar beter op z’n plek zit. Ondersteun hierbij waar nodig. Als je als organisatie wil groeien en bloeien, moet je af en toe ook snoeien. Steek je energie niet in een afstervende tak, maar in de bloeiende takken. Blijf in verbinding met hen, zodat je nog jaren de vruchten plukt.

Rudo Vissers, Oprichter paraDIGMA groep